-
Kornel
(15 marca) ŻYWOT Ś. WULFRAMA, SENONEŃSKIEGO BISKUPA
pisany od Jony opata, w leciech jemu równego (Surius Tom. 2). — Żył około roku P. 700. Tritemius de viris illust. Ord. S. Bened. lib. 3, cap. 168.
Wulframus z powiatu wastyńskiego, ojca miał Wulberta, żołnierza na dworze króla francuskiego Dagoberta i Klodowea, z młodu do szkoły dany, w naukach i w katolickiem wychowaniu wyćwiczony był, i na naukach Pisma ś. czas wszystek młodości swej trawiąc. Gdy ku męskim latom przyszedł, po stopniach służby Bożej na kapłaństwo wstąpił A myśląc zawżdy o końcu swym i o onym sądzie, na którym tylko z dobremi uczynkami ukazać się musim, imienie i rolę swoją oddał klasztorowi, Fontanella nazwanemu. Potem, za wielkich cnót swoich i pobożności jasnością, na biskupstwo senoneńskie obrany był po Lambercie. Na biskupstwie wedle innych śś. Ojców przykładów, ...
|
Kornel |
| 15 marca 2021 14:52 |
0 481 1
(14 marca) ŻYWOT Ś. EUFRAZJI PANNY
pisany z starodawna, położony u Surjusza (tom. 2), z którego ś. Damascenus (orat. 3 de imaginib.) świadectwo bierze, i Grekowie (in Menologia) i Usuardus ją wspominają. — Żyła około roku Pańskiego 390.
Za panowania Teodozjusza, bogobojnego cesarza, był w Carogrodzie senator jeden, na imię Antygonus, powinowaty i towarzyski cesarzowi, mądry i pobożnego panowania, zawżdy cesarza radą swoją wiódł, aby wedle Boga państwo sprawował, a przeciwko ubogim i niedostatecznym był bardzo miłosiernym. Cesarz go czcił jako ojca, wiedząc iż pobożny chrześcijanin, a Carogród nie miał nadeń bogatszego. Wziął był żonę, na imię Eufrazję, także zacną i powinną krwią cesarzowi, nabożną i zawżdy kościoła pilnującą, i wiele jałmużn ubogim i kościołom rozdającą. Za czasem powili córeczkę i dali jej imię matki ...
|
|
Kornel |
| 14 marca 2021 21:54 |
0 577 3
(13 marca) ŻYWOT Ś. EKWICJUSZA OPATA
pisany od ś. Grzegorza papieża (lib. 1 Dialog. cap. 4) słowo od słowa. Żył około roku Pańskiego 520.
Z powieści Fortunata, wielebnego męża, opata klasztoru, który zowią łaźnią Cyceronową, i innych ludzi zacnych zrozumiałem to, co powiem. Prześwięty mąż, na imię Ekwicjusz, w krainie Walerja nazwanej, był z cnoty swej i żywota u wszystkich w wielkiem podziwieniu, któremu ten to Fortunatus był bardzo towarzyskim. Ten, wedle wielkości świątobliwości swojej, wielu klasztorów w tej tam stronie ojcem był. Gdy go czasu młodości jego zapalenie cielesne i pobudki nieczyste bardzo gabały, pokusy one i niebezpieczeństwa uczyniły go w modlitwie gorącym i pilnym. A gdy ustawicznie na one niepokoje pomocy Boskiej wzywał, nocy jednej stanął przy nim anioł i kazał go rzezać, i zdało mu się przez ono w ...
|
|
Kornel |
| 13 marca 2021 11:19 |
2 512 3
(12 marca) ŻYWOT GRZEGORZA WIELKIEGO, RZYMSKIEGO PAPIEŻA
pisany od Jana, diakona rzymskiego, do Jana ósmego, papieża, który żył około roku Pańskiego 872. A Grzegorz ś. żył około roku Pańskiego 590.
Grzegorz, rodem Rzymianin, nauką filozof, przezacnego męża Gordjusa i błogosławionej Sylwji syn, z senatorskiego rodzaju idący, przodków swych miał wielce zacnych i bogobojnych. Bo ś. Feliks czwarty, papież, jego był pradziadem, i ś. Tarsyla panna (która umierając, niebieską muzykę słyszała i Jezusa Chrystusa idącego po siebie widziała) ciotką jego była. Ten naród swój Grzegorz cnemi postępkami i naśladowaniem uczcił. Stateczności w młodych jeszcze leciech używał, do starych się i nabożnych ludzi garnąc, a tego się, czego nie umiał, pilnie ucząc. Jeszcze w młodzieństwie stanąwszy na rozstajnej drodze, lewą, to jest świecki żywot puściwszy, w praw ...
|
|
Kornel |
| 12 marca 2021 11:49 |
0 532 2
(11 marca) ŻYWOT Ś. KUNEGUNDY CESARZOWEJ
pisany z starodawna. — Żyła około roku Pańskiego 1030.
Z zacnych cesarzy rzymskich wyszły dwa kwiaty, nigdy nie zwiędłej wonności i piękności: Henryk wtóry, sława cesarstwa rzymskiego, i żona jego, przedostojna cesarzowa Kunegunda, 432 która za sprawą Ducha Świętego mając poślubioną czystość P. Bogu, gdy za tak wielkiego cesarza wydana była, tajemnie, a tylko za świadectwem samego Boga i aniołów Jego, uprosiła oblubieńca swego, aby jej czystość uczcił a sam jej do takiego żywota pomógł, z którego prędszą łaskę sobie zjednać u Pana Boga, a na państwie, które do wiela grzechów drogę otwarza, rychlej się podeptaniem rozkoszy cielesnej w bojaźni Jego zachować mogli. Prędko się w tem dał użyć chwalebny cesarz dobrą wolą swoją, dla królestwa Bożego, jako Chrystus mówi, i rozumem powściąg ...
|
|
Kornel |
| 11 marca 2021 14:07 |
0 616 5
(10 marca) ŻYWOT DWÓCH BRACI RODZONYCH, Ś. LUPICYNA I ROMANA
pisany od Ś. Grzegorza turońskiego (lib. de vita Patrum cap. 1), — Żyli za Hilperyka, króla francuskiego, około roku Pańskiego 540.
Lupicynus i Romanus, z pieluch prawie od Pana Boga na świętą służbę Jego wybrani, po chrzcie ś. sukni niewinności swojej nieczystością swoją nie zmazali. Lupicynus z młodości swej w P. Bogu się kochając, był w bojaźni Bożej i w naukach wyćwiczony. A gdy dorósł, a ojciec przymuszał aby żonę wziął, nigdy zezwolić na to nie chciał. Tedy się ojciec do młodszego syna Romana udał, używając go, aby na starość i dom jego pomniał, a małżeństwo ś. przyjąwszy, z pracy go domowej wybawił. Ale Romanus starszemu się bratu do chowania czystości ubieżeć nie dając, słusznie się też z tego wymówił. Wszakże obydwa byli przy rodzicach swoich aż do ich zejścia ze świata tego. ...
|
|
Kornel |
| 10 marca 2021 15:16 |
2 780 4
(9 marca) O CZTERDZIESTU MĘCZENNIKACH
kazanie ś. Bazyljusza Wielkiego, na niektórych miejscach skrócone.
Ten, który świętych męczenników miłuje, a jako się kiedy wspominaniem ich ugasić może? Bo i ta cześć, którą się dobrym towarzyszom wyrządza, znakiem jest miłości między tymi, którzy jednego Pana mają. Jawna rzecz jest, iż ten, który mocnych i mężnych ludzi czci i sławi, sam ich też, gdyby mu się trafiło, naśladować ma wolę. A tak słusznie każdy świętych męczenników umiej uczcić, abyś sam swej dobrej woli świadkiem był, a bez prześladowania, bez ognia, bez bicia i ran jednaką z nimi zapłatę dostać mógł. A my dziś nie jednego, ani dwóch, ani dziesięciu, ale czterdziestu wychwalać mamy wolę, którzy w różnych ciałach jedną duszę mając, równem spiknieniem i zgodą wiary, równą statecznością w rzeczach ciężkich, jednakiem prz ...
|
|
Kornel |
| 9 marca 2021 11:03 |
0 769 3
(8 marca) ŻYWOT Ś. ANDRONIKA I ATANAZJI, ŻONY JEGO
pisany od Symeona Metafrasta. — Żył około roku Pańskiego 386.
Za czasu Teodozjusza Wielkiego był w Antjochji jeden złotnik, na imię Andronikus, mając żonę Atanazję, córkę drugiego złotnika Jana. Oboje byli bardzo bogobojni i dobrych uczynków pełni, a na majętności bogaci. Dobro swoje i zebranie swoje na trzy części rozdzielali: jedną dawali ubogim, drugą na klasztory i zakonników, trzecią na rzemiosło i wyżywienie swoje obracali. Miasto wszystko przez ich cnotę miłowało ich, i byli wszem znaczni. A skoro im Pan Bóg dał syna i córkę, potem w czystości żyli, jako brat z siostrą. Pracy domowej nie zaniechając, ale pilnie przedsię robiąc, często chodzili do ubogich, ten do męskiego, a ta do żeńskiego szpitala, na posługę ich i obmywanie. Po dwunastu latach, gdy raz przyszła Atanazja z onej ...
|
|
Kornel |
| 8 marca 2021 16:36 |
2 755 3